Performance

Performance : "Piję do Unii" wykonałem na wernisażu wystawy Kultura niezależna 27 lat później w Domu Artysty Plastyka 3 lutego 2012 roku. Wymagał dużego samozaparcia. ponieważ musiałem wznieść 27 toastów w imieniu krajów unijnych i jeden toast za Unię. Mimo, że nie wypijałem pełnych toastów, odlewając końcówki unijne tempo było szalone i ostatnie toasty wypijałem bez przyjemności. Flagi z wypitych lufek wbijałem jak alkohol do głowy. Toasty i flagi poniżej, obok zdjęcia z performance. Następny zrobiłem w Bolestraszycach z okazji otwarcia II Festiwalu Ogrodowego. Nie miałem kondycji do picia więc toasty wykonywali ci, którzy do performance dotrwali. Przy polskim toaście wszyscy wstali i zaśpiewali Hymn. na koniec zrobili mi zdjęcie pod serwetą, gdzie udawałem zmęczenie.



Kolejny performance był dosyć nietypowy, bo odbywał się na cmentarzu. Rok wcześniej zmarł nasz kolega z Klubu Performance Janek Piekarczyk. W rocznicę jego śmierci 1 kwietnia jego koledzy wystąpili na cmentarzu wolskim i w galerii XXI. Ja wystąpiłem na cmentarzu. Powiedziałem do lustra stary wiersz. Poniżej ten wiersz i zdjęcia z performance.
Stoję przed lustrem, patrzę na siebie Mój druhu. Chociaż za lustrem nie widzę ciebie Mój druhu. Lustro zabrało stąd twoje ciało Mój druhu. Czemu oddałeś serca tak mało Mój druhu. Masz tataraku zielone oczy Mój druhu. Każdy z radością nocą w nie skoczy Mój druhu. Tak jak w ulice w głąb duszy wbite Mój druhu. Ale twej duszy szlaki ukryte Mój druhu. Jeśli odejdę odbicie zniknie Mój druhu. A bez odbicia ty będziesz nikim Mój druhu. Spojrzałem w lustro ze szklaną twarzą Mój druhu. Lustro zszarzało ja w nim zadrżałem Mój druhu. Myślę o sercu co w lustrze bije Mój druhu. O tym odbiciu co za nim żyje Mój druhu. Jeśli wejdziemy w chłód co nas dzieli Mój druhu. Wyjdziemy z niego już podzieleni Mój druhu.
Kolejny performance wykonałem w piątek 13 kwietnia w Galerii Krytyków Pokaz. Kuratorem był Jurek Brukwicki, który lubi performance z zacięciem politycznym. Zrobiłem więc polityczny o nazwie: Poczet moich władców, to znaczy tych, którzy mną rządzili. Każdemu zrobiłem portret, dodałem wierszyk i działanie, które określało moje życie w okresie panowania kolejnych władców. Performance podzieliłem na dwie części. Pierwszą pod panowaniem orła bez korony i drugą, w której orzeł ma już koronę. W przerwie rozpiliśmy orła ułożonego z kieliszków. Mottem performance jest: Z koroną, czy bez korony, orzeł jest rozpłaszczony.


1944-1956 Za Bolesława rosła równo trawa	1956-1970 Za Wiesława była zbożowa kawa	1970-1980 Za Edwarda w sklepach stała musztarda

1980-1990 Za Wojciecha pogoniono Lecha	z koroną, czy bez korony orzeł jest rozpłaszczony	1990-1995 Za Lecha polizano Wojciecha

1995-2005 Za Aleksandra odżyła stara kadra	2005-2010 Za drugiego Lecha była smoleńska uciecha	2010- Za Bronisława znowu rośnie trawa

Powtórzyłem ten performance w Skokach na sympozjum organizowanym przez Maćka Łubowskiego (robił mi zdjęcia). Sympozjum dotyczyło sztuki niezależnej i trwało od 24 do 29 sierpnia. Performance zrobiłem na trawie koło śmietnika, co uaktualniło wierszyki. Z wódki nie robiłem orła.


Jeszcze raz ten performance zrobiłem 27 października w Bydgoszczy na Festiwalu Sztuki Performance, organizowanego przez Wojtka Kowalczyka w Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego. Tutaj niestety władcy znaleźli się na podłodze, bo muzeum nie lubi artystów i tylko podłoga mogła być wykorzystana - ściany są zbyt cenne, żeby unieść tych władców. Na końcu dodałem biało czerwone świeczki, które pojedynczo gasiłem po okresie kolejnej władzy. Od ostatniej odpaliłem trawkę, co dodało grozy ostatniemu okresowi.

W maju pojechałem do Londynu, żeby zobaczyć Chelsea Flower Show. Postanowiłem wykorzystać ten pobyt, żeby zrobić performance na Hyde Park Speakers' Corner, gdzie każdy podobno może robić, co chce. Nikt nic nie robił a za publiczność robiły tylko końskie zady. Dlatego postanowiłem wykonać performance muzyczny, czyli odegrać Tacet 4' 33'' Johna Cage'a sprzed 60 lat. Poniżej dokumentacja z wykonania tego utworu.

7 grudnia, w poznańskiej galerii U Jezuitów (Andrzej) Maciej Łubowski zorganizował wystawę podsumowującą organizowane przez niego 22 sympozja sztuk wizualnych, które odbywały się w latach 1991 -2012 w Skokach i w Łagowie. Były to wydarzenia zarówno artystyczne, jak towarzyskie, z natury elitarne, więc doskonała gleba, z której wyrastają performance. Właściwie na każdym sympozjum takie działania robiłem, więc uznałem, że należy też zrobić to na jubileuszu. Performance nazywał się "Wracamy pod zabory". Jako tło dźwiękowe mój syn Antek zmontował hymny: Unii, Austrii, Rosji, Niemiec i Polski. W kole z unijnych gwiazdek stałem machając kolejnymi sztandarami i wygłaszając rymowane komentarze. Przy naszym hymnie stałem ze sztandarami. Poniżej rymowanki i zdjęcia.
Unia się rozmywa Jakaś taka krzywa lepiej już zawrócić pod zawory wrócić porzućmy pozory wróćmy pod zabory	Austria jest malutka wie betrunken wódka pod Austrii zaborem pojeździsz taborem porzućmy pozory wróćmy pod zabory	Rosji posmakujesz to zęby wyplujesz i budiesz brat wzjatki jak mleko od matki porzućmy pozory wróćmy pod zabory	pod pruskim zaborcą będziesz fettes owcą pożyjesz spokojnie odpoczniesz na wojnie porzućmy pozory wróćmy pod zabory
dusza niepodległa to wizja odległa Powtórzyłem ten performance 20 grudnia w Galerii Krytyków "Pokaz" w Warszawie. Był to ostatni dzień istnienia tej galerii. Po 35 latach nieprzerwanej działalności, w ostatnich latach pod kierunkiem Jurka Brukwickiego, który gościł między innymi nasz :Klub Performance". To już była ostatnia niekomercyjna galeria na Krakowskim Przedmieściu, więc trzeba było ten pogrzeb uczcić. Uznałem, że performance pasuje jak ulał. Jak na końcu leciał polski hymn, to wszyscy wstali, ale średnia wieku była circa moja, to nic nie znaczy. Ponieważ ten performance pokazałem w dawnym zaborze pruskim (Poznań) i rosyjskim (Warszawa) uznałem, że trzeba jeszcze to zrobić w dawnym zaborze austriackim i zdjęcie obok jest z Galicji. Zrobiłem ten performance w Bolestraszycach na swojej wystawie malarstwa w Arboretum.
Naturalnie w tym roku także malowałem. Drugi obraz jest z zaczętej serii Polka (Polak) i historia. Oprócz tego namalowałem szyld nad wejściem (wyjściem) z ptakami i księżycem, ryby, owce i wilki do ogrodu. Każde z nich ma długość naturalną (około metra) i było malowane po obu stronach. Obiłem je taśmą z białego srebra. Można zobaczyć jak wyglądają w ogrodzie.

Martwa natura, akryl, olej, płótno, 100x81cm. Martwą ułożę naturę. Niech z martwych to będzie natura.				Polka obierająca Adamowi Jabłko, akryl, olej, płótno, 100x81cm. Grzech jest pod skórką. Obiorę ci jabłko.

Polak dyskutuje z Sokratesem, akryl, olej, płótno, 80x100cm. Wiedza to cnota, toż to durnota.				Polka nalewająca wino na Ostatniej Wieczerzy, akryl, olej, płótno, 80x100cm. Śmiało! Pij krew, jedz ciało.

Głuszec i kogut, akryl, deski, 120x60cm				księżyc, akryl, deski, 120x60cm

szczupak, akryl, deska, 100x12cm

pstrąg, akryl, deska, 100x12cm

łosoś, akryl, deska, 100x12cm

jesiotr, akryl, deska, 100x12cm

troć, akryl, deska, 100x12cm

wilk 1. akryl, deski, 100x65cm

wilk 2. akryl, deski, 100x65cm

owca 1, akryl, deski, 100x60cm

owca 2, akryl, deski, 100x60cm

owca 3, akryl, deski, 100x60cm

owca 4, akryl, deski, 100x60cm
W tym roku przerabialiśmy ogrody zrobione w Bolestraszycach w ubiegłym roku. Do ogrodu z kapliczkami, który robiłem z Beatą Gawryszewską i Januszem Skalskim dodałem fotele a do ogrodu, który robiłem z Izą Myszką-Stąpór dodałem bramę, pomalowałem podest, postawiłem słońce, wilki, owce i ryby. Ogrodniczka zmieniła sukienkę. Poniżej zdjęcie z góry na ogród, który zrobił Narcyz Piórecki i detale.